Termin łaciński ministrare oznacza „służyć”, „pomagać”. Ministrant służy Bogu, kiedy przyczynia się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo ministrant wskazuje szczególnie na służbę we Mszy św. Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Mszy św. i podczas innych nabożeństw liturgicznych.
Od kiedy istnieją ministranci? Odpowiedź na to pytanie jest właściwie bardzo prosta: od kiedy w ogóle istnieje nabożeństwo. W narodzie izraelskim było jedno pokolenie wybrane do służby w świątyni – pokolenie Lewiego. W powstającym Kościele apostołowie potrzebowali kogoś do posługiwania wiernych. Wybrali więc siedmiu pomocników i nazwali ich diakonami, to znaczy sługami. Gdy wspólnoty chrześcijańskie stawały się coraz większe, wszystko, co było do wykonania, dzielono w formie różnych zadań pomiędzy członków danej wspólnoty. W ten sposób można w kilku słowach przedstawić ministrantów i naszą działalność.
Ministranci Parafii Przemienienia Pańskiego w Iławie to wspólnota ok. 40 chłopców od I klasy szkoły podstawowej aż do studentów.
Do grupy ministrantów zapisywać się można w każdym okresie roku liturgicznego w zakrystii lub u ojca opiekuna. Rozpoczyna się wtedy czas próby. Uroczystość poświęcenia komży lub alby (stroju liturgicznego) i pełnego włączenia do grona ministrantów odbywa się, w Niedzielę Chrystusa Króla (przed adwentem).
Ministranci spotykają się regularnie na zbiórkach w każdą sobotę o godzinie 11:00. Oprócz formacji ministranckiej znajdujemy również czas na sport i rekreację.
Kim jest ministrant?
- Ministrant jest POMOCNIKIEM przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy świętej.
- Ministrant jest tym, który NIESIE ZNAKI. Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są niezbędne. Są to przedmioty, które dla liturgii mają szczególne znaczenie. One mają ludziom wierzącym coś przedstawić i wskazać na inną rzeczywistość.
- Ministrant powinien sam być ZNAKIEM. Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych! Ministrant przez swoją służbę pokazuje, że „uczestniczyć w liturgii” nie oznacza bierności, tak jak w kinie albo przed telewizorem!
,,Uczestniczyć w liturgii” to znaczy także współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując!
„Wasza służba nie powinna się ograniczać tylko do świątyni; musi ona promieniować na otoczenie, w którym żyjecie, na co dzień: na szkołę, rodzinę i inne dziedziny życia społecznego. Ten bowiem, kto może służyć Jezusowi Chrystusowi w Kościele, musi być Jego świadkiem także w świecie.”
Papież Jan Paweł II
Dziesięć przykazań ministranta
1. Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.
2. Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.
3. Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.
4. Ministrant rozwija w sobie życie Boże.
5. Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.
6. Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość.
7. Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie.
8. Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa.
9. Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.
10. Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.
Nasz patron
Bardzo wielu świętych było ministrantami. Każdy z nich osiągnął doskonałość dzięki:
– pracowitości,
– sumienności,
– gorliwości,
– żarliwej modlitwie,
– codziennemu naśladowaniu Chrystusa.
Do patronów ministrantów należą:
św. Eugeniusz de Mazenod – Założyciel Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, XVII-XIX wiek
św. Tarsycjusz -męczennik rzymski, III wiek
św. Stanisław Kostka – młody jezuita, XVI wiek (Polska)
św. Alojzy Gonzaga – XVI wiek (Włochy)
św. Jan Berchmans
św. Dominik Savio – młodzieniec, gorliwy ministrant, XIX wiek (Włochy)
Opiekunem duchowym wspólnoty jest: o. Damian Majcherczak OMI